با مطالعه دو حدیث زیر می توانید به این موضوع دست یابید:
۱) الإمامُ علیٌّ علیه السلام: لا یُقَنِّطَنَّکَ إبطاءُ إجابتِهِ فإنَّ العطیَّهَ علی قَدْرِ النِّیَّهِ، وربّما اُخِّرَتْ عنکَ الإجابهُ لِیَکونَ ذلکَ أعظَمَ لِأجرِ السائلِ وأجزَلَ لِعَطاءِ الآمِلِ، وربّما سألتَ الشیءَ فلم تُؤْتاهُ واُوتیتَ خیرا مِنهُ عاجِلاً أو آجِلاً، أو صُرِفَ عنکَ لِما هُوَ خیرٌ لکَ، فَلَرُبَّ أمرٍ قد طَلِبْتَهُ وفیهِ هلاکُ دینِکَ لو اُوتیتَهُ (١۵).
کشف المحجّه: ٢٢٨.
امام علی علیه‌السلام:
تأخیر در اجابت دعا تو را نومید نگرداند؛ زیرا که بخشش (خداوند) بسته به نیّت تو است؛ چه بسا که در برآوردن خواهشت تأخیر شود، تا بدین وسیله خواهنده را پاداش بزرگ‌تر و امیدوار (به بخشش الهی) را بخشش بیشتر دهد؛ بسا باشد که چیزی بخواهی و به تو داده نشود، امّا دیر یا زود بهتر از آن به تو داده شود، یا برای خیر و مصلحت تو از تو دریغ شده است. و بسا خواسته‌ای که اگر برآورده شود موجب نابودی و تباهی دین تو گردد.
۲) الإمامُ الصّادقُ علیه السلام: قالَ اللّه ُ تعالی: وعِزَّتی وجلالی وعَظَمَتی وبَهائی، إنّی لَأَحمِی وَلیّی أن اُعطِیَهُ فی دارِ الدنیا شیئا یشغَلُهُ عن ذِکری حتّی یَدعُوَنی فأسمَعَ صوتَهُ، و إنّی لَأُعطی الکافرَ مُنیَتَهُ حتّی لا یَدعُوَنی فَأسمَعَ صوتَهُ بُغضا لَهُ
(-التمحیص: ٣٣ / ١٧)
امام صادق علیه‌السلام:
خـداوند مـتعال فـرموده اسـت: به عزت و جلال و عظمت و شکوهم سوگند که من دریغم می‌آید در دنیا به دوست خود چیزی دهم که او را از یاد من غافل کند؛ زیرا می‌خواهم مرا بخواند تا صدایش را بشنوم. و کافر را به آرزویش می‌رسانم؛ زیرا از او نفرت دارم و نمی‌خواهم مرا بخواند و صدایش را بشنوم.
